Looking to the full moon...

Ashitaka reed door het woud heen. Hij keek af en toe omzich heen om te zien of er geen goden of andere dieren waren. Uiteindelijk kwam hij bij een meer uit. Hier was hij al eens eerder geweest maar het was al weer een tijdje geleden. Hij liet Yakul halt houden en steeg af. Hij leidde het dier naar de rand van het water en liet hem vervolgens wat drinken. Ashitaka keek even omhoog en door de bladeren heen zag hij de maan. Vanacht was het vollemaan en hij besloot dan ook nog even niet terug naar zijn dorpje te gaan. Hij legde zijn koker met pijlen en boog op de grond neer en ging vervolgens in het gras liggen. Hij legde zijn handen onder zijn hoofd en keek naar de maan. Hij dacht even aan Frieda die hij een paar uur geleden had ontmoet. Ze leek best geschrokken om het feit dat ze een mens was. Misschien had hij zijn mond dan ook maar moeten houden. Hij zuchtte eens diep en hij had zijn blik nog steeds op de maan gericht.

Rose liep wat in het rond, en ze zucht dan ook heel even diep. Niets kon haar nog schelen, en ze slikte heel even kort. Ze had 2 jongens leren kennen, maar ze wist dat ze van de natuur was. Voor een tijdje bleef ze staan, en ze merkte dan dat ze bij het meer aankwam. Daar zag ze een man zitten, en ze keek even naar die persoon. Het kon haar ook niet schelen als hij haar zou aanvallen, en ze stapt dan maar gewoon weer verder. In de verte zat ze neer in een boom, en ze zong dan ook een liedje. Het liedje had ze zelfgemaakt, en ze bleef het altijd zingen met volle maan. Het ging voornamelijk over liefde, maar toch wist ze dat het niet mogelijk was voor haar. Even keek ze naar de hemel, en ze smeet dan haar wapens in het water. Daarna liet ze zichzelf gewoon vallen, en ze kroop inelkaar. Ze dacht de hele tijd aan Ashitaka, maar toch had ze wel al door dat ze te oud ging zijn voor hem. Plots kwam Wind aanlopen, en ze merkte dan dat er wat was met Rose.

Ashitaka lag nog steeds rustig in het gras en had niet door dat Rose in de buurt was. Ineens hoorde hij gezang. Het voelde alsof hij zo weg kon dromen door de stem. Hij hield zijn blik dan ook nog steeds op de maan gericht. En het kwam niet eens in hem op dat er wel iemand in de buurt moest zijn aangezien er gezang was. Hij sloot zijn ogen dan ook voor even en haalde eens diep adem.

Rose lag daar in elkaar gekropen te zingen, en ze had dan ook haar ogen gesloten. Ze voelde zich verloren, en dat kon Wind dan ook aanvoelen. Opeens gaf haar zus een hele luide huil, en ze keek dan naar de maan. Rose reageerde niet op die huil, en het kon haar ook niet schelen dat ze geen wapens meer had. Nouja ze had ze in het meer gegooit, en toch kon ze nooit zonder die wapens. Uiteindelijk stond Rose op, en ze keek nog even naar de koker met pijlen die in het maanlicht te zien waren. Daarna liep ze gewoon weg van hier zonder haar wapens te nemen, en ze negeerde nu ook gewoon an Wind. Deze was dan ook bezorgd, en ze bleef gewoon staan kijken naar de jongen van bij de bergen.

Ashitaka schrok zich ineens rot toen hij plots een huil hoorde en hij schoot overreind. Hij keek omzich heen en hij stond langzaam aan op. Hij zag verderop dan een wolf staan en hij keek naar het dier. Het leek op een van de wolven van Rose. Maar hij kon het ook mis hebben. Hij wist op dat moment dan ook niet echt wat hij moest doen en hij bleef dan ook staan.

Rose liep gewoon verder, en ze zucht dan ook heel even kort. Plots voelde ze tranen rollen, en ze schudde haar hoofd dan ook gewoon. Wind merkte dat de jongen geschrokken was, waarna ze dan op hem afliep, en ze keek dan kort in het rond. Daarna merkte ze dat de boog en pijlen in koker op het water dreef, en ze liet haar oren dan ook hangen. De wolvin sprong het water in, en ze nam de spullen van Rose uit het water. De dolken vond ze niet, en dat vond ze wel jammer.

Ashitaka zag de wolf op hem afkomen en hij deed een klein stapje naar achteren. Hij zag toen dat de wolf in het water sprong en wat spullen uit het water haalde. Ashitaka keek eens goed naar de spullen en hij zag toen de koker met pijlen. Die koker had hij ook bij Rose gezien. Dit kon haast geen toeval zijn. Hij liep dan ook naar de rand van het water toe en keek naar de wolf. ''ben jij een wolf van Rose?'' vroeg Ashitaka aan de wolf.

Wind keek op naar de hemel, en ze zocht dan verder naar de dolken van Rose. Daarna snoof ze heel even kort, maar ze liet haar oren hangen. Opeen hoorde ze de woorden van de jongen, en ze ging dan voor zijn neus staan. De wolvin had geen zin om te praten, en dus knikte ze maar een korte 'ja'. Daarna stak ze haar kop in het water, en ze bleef verder zoeken.

''oke dan..'' zei hij en hij keek even in het rond. Hij vond het best vreemd dat Rose nergens te zien was en hij zuchtte eens diep. Hij had het wel leuk gevonden om Rose weer eens te zien. Gewoon als vrienden dan. Hij zag zowiezo geen liefde tussen hun meer. Omdat Rose gewoon ouder was dan hij, dus verwachtte hij dat Rose ook liever iemand van haar eigen leeftijd zou willen. En dat zou natuurlijk ook wel logisch zijn.

Wind had allang door dat Rose verliefd was op hem, en ze snoof dan ook heel even diep. Ze vond dan eindelijk de dolken, en ze nam die uit het water. Daarna sprong ze met gemak het water uit, en ze keek neer op de jongen. "Geloof me de reden dat ze dit doet weet ik ook niet, maar ik weet wel dat ze verliefd is op je en dat de leftijd haar niets kan schelen." Zei Wind dan tegen hem, en ze nam de spullen dan op. "Het is aan jou wat jij gaat doen met haar of die andere, en geloof me wij wolven weten alles wat er gebeurd en zien ook alles. Maargoed als jij haar hart wil breken door met die ander te gaan, dan zal je er helaas moeten mee leven dat wij je de rug toekeren en niet zo vriendelijk meer zullen zijn." Zei ze dan verder, en ze gromde dan ook heel even kort voordat ze dan gewoon wegging het bos in. Rose was ondertussen weggelopen ver van hier, en ze voelde nog meer tranen opkomen. Ze haatte alles in haar buurt, en vooral die ene dat degene van haar zou af willen nemen. Opeens belande ze in een val, en ze keek dan ook naar de valklem. Ze wilde zo graag voor eeuwig bij Ashitaka zijn, maar toch wist ze dat hij liever die ander zou nemen. Ze probeerde dan ook niet eens de valklem open te krijgen, en ze zucht heel even diep. Slash en Aya kwamen dan ook aanlopen, en ze zagen dat Rose in een valklem zat. Met een luid gehuil riepen ze naar Wind, en deze keek dan ook op.

Ashitaka keek naar Wind en luisterde naar wat ze zei. Zijn ogen werden even groot en hij keek toen weg. Toen Wind weg was gelopen zakte hij door zijn knieén. ''wat heb ik gedaan.. Ik wilde haar hart niet breken..'' zei hij zacht en hij kneep zijn ogen even dicht. Hij stond toen op en gooide een steentje in het water. ''waarom moet alles toch om liefde draaien, gewoon vrienden zijn is weer te gewoontjes zeker
!?'' riep hij kwaad. Hij zuchtte dan ook diep. ''ja jij hebt makkelijk praten Ashitaka.. Jij hebt nu geen gebroken hart.'' zei hij met een zucht.

Rose zag een plas bloed onder haar voet, maar ze deed er niets aan om het eruit te halen. Degene waar ze echt van hield was verliefd op die andere, en dus wilde ze niet meer leven. Ze kreeg nog meer tranen, en ze haatte nu heel haar leven. Slash zijn ogen stonden puur vol woede, aangezien zijn zus gebroken was. Wind was ondertussen aankomen lopen, maar Slash die was richting Ashitaka gegaan. Hij zou laten zien hoe woedend hij kon zijn voor het breken van zijn zus, en genade zou hij ook niet eens tonen. Zijn geliefde dorp zal verwoest worden, net als het hart van Rose.

Ashitaka keek op toen hij twee huilen hoorde. Hij volgde het geluid en zag Rose toen zitten. Zijn ogen werden groot toen hij de klem zag en hij rende er naar toe. Hij pakte zijn zwaard uit zijn schede en zette die tussen de klem. Hij zette vervolgens zijn voet tegen de klem aan en probeerde het met zijn zwaard los te krijgen. Hij had geen idee van wat Slash nu dacht en wat hij zou doen.

Slash stond te wachten bij zijn moeder op Wind, en hij zag dan plots Ashitaka afkomen. Hij keek toe hoe hij bij zijn zus kwam, en hij liep dan naar Rose toe. Rose keek niet eens op naar Asitaka, en ze huilde enkel alleen maar. Opeens haalde haar broer uit met zijn klauw, en hij gromde dan ook kwaad. "Ga weg van hier, en kom nooit meer terug!!" Gromde hij kwaad naar hem, maar dan zag hij de blik van Wind. Hij herstelde zich dan weer, en hij gaf zijn zus likjes. "Ik hou van je maar jij hebt blijkbaar dat nog niet eens in gezien, dus laat me nu maar met rust voor eeuwig. Je breekt blijkbaar graag iemands hart, en dat terwijl ik even weg was om een slaapplaatst te gaan zoeken." Zei Rose dan snikkend, en ze keek hem nog steeds niet aan.

Ashitaka voelde ineens hoe iets in zijn zijn arm sneed en hij greep even naar zijn arm. Hij keek op naar Slash en snoof. ''ik laat haar hier niet zomaar achter, ze is een vriendin, en ik laat vrienden niet in de steek!'' riep hij naar Slash. Hij keek daarna weer naar de klem en hij zette al zijn kracht op het zwaard. De klem ging steeds meer open en Ashitaka keek naar Rose. ''doe je voet eruit..'' zei hij tegen haar.

Slash duwde hem dan ook weg, en hij stak zijn klauw in zijn maag. "Heb je het nog niet door, jij bent degene die haar gekwetst heeft. Je zal hier dan ook samen met je dorp voor boeten omdat die val van jullie komt!!!" Zei hij dan woedend tegen hem, en hij ging beschermend voor Rose staan. "Wij zijn geen vrienden meer van je dus verdwijn." Riep de grote wolf nog grommend toe, en hij liet zijn tanden dan tonen. "Het geluk dat jij haar had gegeven heb je nog verpest ook door haar hart te breken!!" Zei hij dan gewoon verder, en hij greep hem dan met zijn tanden waardoor hij hem dan weggooide.

Ashitaka werd ineens weg geduwt maar het zwaard bleef tussen de val geklemd waardoor die nog steeds open stond en Rose er dus uit kon. Ashitaka luisterde naar de woorden van Slash en hij voelde zich toen kwaad worden. Maar voor dat hij nog wat kon zeggen werd hij vast gegrepen en weg gesmeten. Hij knalde tegen een boom aan en hij legde zijn hand op zijn maag die begon te bloeden. ''die val.. is niet van Emishi.. zoiets doen wij niet.. alsjeblieft laat m'n dorp met rust.. ze hebben hier niets mee te maken, het is mijn schuld dat ik Rose zo gekwetst heb. Het was niet mijn bedoeling.. maar als je wraak wil nemen doe dat dan op mij.. en niet op mijn dorp..'' zei Ashitaka moeizaam.

Slash werd woedender op hem, en hij brulde dan ook naar hem. Hij kon het niet hebben hoe mensen aan Rose kwetsten, en ook wisten de drie wolven dat ze zelf van zijn dorp kwam. "Als je het nog niet eens wist heb je een vriendin van Iron town, en ik had dat gezien aan de manier hoe die kinderen werden gekleed als baby." Zei Aya dan tegen hem, en ze keek dan kort in het rond. Wind bleef bij Rose staan, maar Slash liet dat niet toe om hem nog in hun buurt te laten.