Alone...?!

Een klein meisje sliep onder een boom.Ze wou in de bossen gaan spelen maar is toen de weg naar huis kwijtgeraakt.Ze is dan maar blijven ronddwalen in de bossen in de hoop toch maar een weg naar huis te vinden.Toen ze moe werd,ging ze onder een boom liggen en viel in slaap.

Tara werd wakker toen ze wat vogeltjes hoorde fluiten en begon zachtjes te wenen.
"Mama? Papa?" riep ze en hoorde haar eigen stem weerklinken in het bos.

Frieda hoorde wanhopig geroep. ,,Mens.." zei ze zacht, het klonk niet als Ashitaka, Mudly of Mylo. Ze gromde even licth geïrriteerd, waarna ze toch maar op het geroep afkwam. Toen ze het kleine meisje zag, keek ze even raar, maar daarna kwam ze iets dichterbij en keek ze haar gewoon aan. ,,Wat doe je hier..?"

Tara schrok toen ze plots iemand in haar buurt hoorde.
"Mama?" vroeg ze zachtjes,maar toen zag ze dat het niet haar moeder,maar een vreemd meisje was.Het meisje keek haar vreemd aan en vroeg wat ze hier deed.
"Ik zoek mama en papa...ik wil naar huis!" zei ze,nog steeds zacht pratend en begon weer te wenen.

Frieda keek even raar naar het meisje en twijvelde of ze haar wel moest helpen.. Ze kende haar nog niet en haar ouders waren nogsteeds boos op haar omdat ze de laatste tijd te veel met mensne om ging.. Frieda zuchtte en knielde vlak voor haar neer ,,Dus..?" vroeg ze ,,Kan je dan niet gewoon naar huis gaan..?"

Het meisje bleef nog steeds vreemd naar haar kijken en knielde dan uiteindelijk voor haar neer.Tara schudde hevig haar hoofd toen het meisje haar vroeg of ze dan niet gewoon naar huis kon gaan.
"Ik weet niet hoe ik naar huis kom!" riep ze en begon nog harder te wenen.Plots hoorde ze haar maag grommen.Ze had sind uren niets meer gegeten.
"Honger..." zei ze zachtjes en keek rond of ze niets kon zien dat ze kon eten.

Frieda stond op toen Tara zei dat ze honger had. Ze plukte een appel van de boom en gaf die dan aan Tara. ,,Dus.." zei ze even ,,Hoe heet de plaats waar je woont..?" ze keek even om zich heen en glimlachte dan naar Tara en ging zitten.

Tara keek naar Frieda hoe ze een appel nam en die aan haar gaf.Ze nam hem voorzichtig en beet er net zo voorzichtig in.Hij was lekker.
"Dank je..." zei Tara een beetje verlegen.Ze dacht na over de vraag hoe de plaats heet waar ze woont.Ze kon zich niet herinneren dat haar ouders dat ooit tegen haar gezegd hadden,dus zei ze maar hoe ze zelf heette.
"Ik heet Tara..." zei ze met een voorzichtige glimlach.

Frieda glimlachte toen het kleine meisje haar bedankte. ,,Tara, hé..?" herhaalde ze het meisje haar naam en ze legde haar hand voorzichtig op Tara's schouder, waarna ze even om zich heen keek en opstond. ,,Als we nou samen gaan zoeken, misschien herken je het dan als we in de buurt zijn..?" stelde Frieda voorzichtig voor.

Tara bleef Frieda strak aankijken toen deze haar hand op haar schouder legde.Ze vond haar best aardig en dacht er even niet aan dat ze eigenlijk niet met vreemde mensen mocht meegaan.Maar ze knikte naar Frieda en keek even rond.Van waar was ze nu toch gekomen? Hier zag er alles hetzelfde uit...

Frieda stond op en pakte Tara haar hand voorzichtig vast. Ze keek weer even om zich heen en keek toen weer naar Tara. ,,Je leeft met de mensen, toch..?" vroeg ze voor de zekerheid en ze keek Tare even glimlachend aan. Toen ze een toakje hoorde kraken, keek ze meteen die richting uit, maar haar aandacht ging al snel weer over naar Tara.

(Ik reageer maar bij de recentste topic maar . Ik wil niet spammen en/of bumpen . Ook heb ik geen zin in het maken in een topic.. dus xD)
Aci had een meisje gezien die ze de hele tijd met haar ogen volgde. Ze was duidelijk verdwaald wat een grijns op Aci's gezicht toverde. Dit was haar kans om wraak te nemen. Ze wou net het meisje bestormen totdat er nog een meisje verscheen. Het was een ouder meisje die er vreemd uitzag. Ze had iets roods aan en had spierwit haar. Ook haar ogen waren rood en haar huid ook wit. Verbaast bleef ze kijken naar hun totdat er een tak brak, de tak die onder haar terecht kwam. Ze zuchtte van opluchting waarna ze vervolgens een raar gevoel kreeg. Dat vreemd gekleurde meisje was een kind van een god. Het was zeker niet de hare, want zij had er nooit één gehad. Vervolgens vloog ze recht op hun af en landde net voor de 2 meisjes. Ze slaakte wat kreten en keek met haar beide ogen recht naar de meisjes.

Toen er een gigantische vogelgod op ze af vloog, schrok ze lichtjes, niet dat ze bang was voor goden maar meer omdat haar ouders bang waren dat ze zich als een mensenkind begon te gedragen. Ergens kon hij ze ook geen ongelijk geven, de laatste tijd had ze steeds meer mensen vrienden gemaakt waarvan ze stuk voor stuk onbewust dingen had opgepikt. Frieda's blik flitste naar Tara en toen weer naar de god, het was ongemakkelijk om een god in zo'n soort situatie tegen te komen. Als ze haar ouders over haar hulp aan het meisje zou vertellen zou het misschien niet zo goeduitpakken als het had gedaan bij de ontmoeting tussen Mudly en haar moeder. Van Fang wist ze wel dat di enooit mensen kwaad zou doen als zij dat niet wou, maar van haar vader en moeder wist ze het nooit echt. Ze dacht weer heel even aan Ashitaka, ja, ze was ook verliefd op hem, op een méns, maar ze zou hem nooit vertellen wat ze echt voor hem voelde. Dat kon gewoon niet, het zou hem alleen maar problemen geven. Frieda schudde weer even met haar hoofd om wakker te worden uit haar gedachten en boog toen diep voor de god die voor haar stond. ,,Hallo." zei ze maar gewoon toen ze weer recht stond en ze glimlachte breed.

'Hallo' had Frieda gesproken. Aci zweeg en zag dat Frieda pas nog in gedachte was. Dat was vreemd, zeker bij het bij zijn van een mensenkind. Ze kneep haar ogen tot spleetjes en boog zich voorover het kind. Vervolgens sperde ze haar snavel op en liet ze een harde kreet horen. Maar juist toen kwam het in haar door dat Frieda waarschijnlijk bevriend was geraakt met het kind, omdat het kind ook geen wonden had. Aci trok haar kop terug evenals haar lichaam en draaide toen naar Frieda. "Ben jij...nou bevriend met deze jonge..Mensenkind!?"sprak ze met afschuw uit. Haar ogen werden weer spleetjes die toen recht naar Frieda keken. Ze was kwaad maar als ze een goede reden had, zou ze misschien niks doen , enkel misschien. Ze slaakte een kreet als teken dat ze snel moest antwoorden op haar vraag.

'Ben jij...nou bevriend met deze jonge..Mensenkind?!' Frieda keek even kort naar de grond en richtte zich toen weer op Aci toen ze merkte dat deze daadwerkelijk woedend was. ,,Ik kan het uitleggen." zei Frieda zo kalm mogenlijk, haar stem klonk haastig, alsof ze zenuwachtig aan het worden was ,,Ze is haar ouders kwijt en als ze van Emishi is dan breng ik haar weer naar haar huis, als ze van Iron town is dan..." ze maakte haar zin niet af en twijfelde, maar besloot toen maar gewoon de halve waarheid te zeggen ,,Mijn broer en ik staan in het krijt bijde mensen van Emishi omdat deze mensen ons hebben gered, zodra ik dit mensen kind terug heb gebracht zal ik uit de buurt van de mensen blijven!" hierna boog ze diep als teken dat ze zich aan haar belofde zou houden.