Alles is anders

Ze wist niet hoe lang geleden hetwas dat ze Ashitaka had gezien, misschien een paar weken? Mischien zelfs al een maand... In die tijd werd ze steeds meer als één van de mensen beschauwd, haar uouders vonden het vreselijk dat Frieda vriendschappen met mensen had gesloten en zo leken de andere goden er ook over te denken. Het feit dat Frieda nu zelf wist dat ze een mens was en eigenlijk geen god werkte ook niet echt mee. Fang liep naast zijn zusje, zijn kop lichtjes gebogen zoday hij er minder dreigend uit zag en zijn ogen waren op Frieda gericht. ,,Fang, ik denk niet dat het een goed idee is om jou mee het dorp in te nemen." zei Frieda voorzichtig ,,Ik denk dat het niet eens een goed die is als jij dat dorp in gaat." ging hij er tegen in. Frieda zuchtte, misschien had hij gelijk... ,,Alleen even kijken of hij nog leeft." verzekerde Frieda hem, Fang wist meteen wie ze bdoelde en rolde even met zijn ogen, toch stemde hij toe met een licht knikje. Een paar meter van Emishi af ging de gigantische bruine leeuw in de schaduw liggen, waar hij practisch onzichtbaar was. Frieda liep rustig en oplettend door.