Mimi's Huisje

Mimi kwam net aan in het dorp Iron Town, waar ze ergens woonde. Maar ze was zo'n beetje verdwaald want ze vond nergens haar huisje terug, terwijl ze rond was aan het kijken.
Mimi zuchtte eventjes, en ze liep daarna weer wat verder door het dorp Iron Town.

Mudly liep door Iron town. Hij kende het hier op zijn duimpje, al wilde hij dat soms niet. Hij zuchtte even. Zou hij langs zijn ouders gaan? Nee, nu nog niet. Hij kon beter een tijdje wachten tot hij weer langs zijn ouders ging. Hij liep door de straten en keek rond. Hij passeerde daar ook Mimi maar net als ieder ander persoon liep hij gewoon langs haar aangezien hij haar niet kende. Ineens riep er een stem: "Hey daar heb je Meneertje-alles-wat-leeft-moet-je-met-rust-laten..." Mudly zuchtte even. "Niet weer..." mompelde hij goed verstaanbaar. Hij draaide zich om en keek naar de jongen die het had geroepen. Mimi zat tussen beide in en Mudly liep langs haar richting de jongen.

Mimi zag ineens iemand die gewoon maar voorbij haar was gegaan. Ze keek hem even na, dan hoorde ze ineens ook een andere stem van een jongen. Mudly draaide zich om, en keek naar die jongen die riep naar hem.
Mimi ging dan maar wat verder zoeken naar haar huisje, zonder naar Mudly en die andere jongen te kijken. Omdat ze haar toch maar aan het negeren was, en ze zuchtte weer eventjes daarna ging ze verder.

Muldy merkte dat Mimi ineens zuchtte en richtte zijn aandacht ineens op haar. Hij liet de jongen links liggen. Vechten had toch geen zin. Hij keek naar Mimi en ging naast haar lopen. Hij keek haar aan. "Wat is er?" vroeg hij ineens.

Mimi merkte ineens op dat er een jongen naast haar was aan het lopen, de jongen die gewoon voorbij haar was gegaan. "Ik ben verdwaald." antwoordde ze direct maar op de vraag van de jongen, en daarna keek ze hem even aan.
Mimi was ineens gestopt met het wandelen door Iron Town, omdat ze dan al haar aandacht richtte op Mudly.

Mudly hoorde haar woorden en glimlachte. "Waar ergens woon je..?" vroeg hij. "Oh wat onbeleefd van me..Mijn naam is Mudly...aangenaam.." zei hij vriendelijk en glimlachte. Hij wachtte af at ze zou zeggen en keek even rond. De jongen die hem net zowat beledigd had was er vandoor gegaan en was in geen velden of wegen meer te bekennen.

Mimi keek Mudly even aan, zo stelde hij zichzelf voor. "Mijn naam is Mimi, ook aangenaam." zei ze, terwijl ze haar hand naar hem uitstak. Ze keek even naar de grond en dan weer naar Mudly. "Ik woon hier in Iron Town, alleen ben vergeten waar ik hier ergens woon." antwoordde ze op zijn vraag.

Mudly keek haar aan en knikte. Hij nam haar hand aan en schudde deze even. Hij liet hem daarna los en keek haar aan. Hij glimlachte. "Dan zit er niets op om heel Iron Town door te zoeken." zei hij. Hij knikte naar haar. "Dit komt je niet bekend voor?" vroeg hij. Hij keek haar aan en glimlachte en wachtte geduldig af.

Mimi keek hem ook weer aan. "Daar heb jij gelijk in, en nee dit komt mij niet bekend voor hier." antwoordde ze op de vragen van Mudly, en ze was hem nog steeds aan het aan kijken. Ze glimlachte ook maar eens even naar hem, en wachtte dan daarna ook af op zijn reactie.